Сторінка:Начерк Коліївщини на підставі виданих і невиданих документів 1768 і близших років (1898).pdf/156

Матеріал з Вікіджерел
Ця сторінка вичитана
— 140 —

колї зберіглась ще вказівка на катованє Максима Магра, але сей останнїй в муках замлївав.

Для докладности подамо тут витяг з сього протокола.

Punkta przeciwko Maximowi Magrze y Iuskowi Perewertaylowi na korporalne konfessata.[1]

1-mo. Dla czego wyszedł z zagranicy z Juskiem Perewertayłem do polskiey z drugimi z nim będącemi?

In illo puncto dormiebat et nihil dixit Maxym Magro.

R (respondit) Jusko Perewertayło — iż wyszlismy do armiy, ale nie na rabunki zadne.

2-do. W Polszchę będąc gdziescie rabowali szlachty, żydow, mużykow y siłascie ich zabili?

Etiam in illo dormiebat (Maxym Magro) propterea nihil dixit.

R (respondit) Perewertayło — iż niedziesmy nie rabowali szlachty ani żydow y żodnych nie zabialismy.

3-tio. Gdziescie zdobycz y komu te z rabunków oddawali.

Et in illo puncto dormiebat (Maxym Magro) etiam nihil dictum ab illo est.

R (respondit) Juzko Perewertayło — że zadney zdobyczy nie mielismy a ni komu nie dawalismy y wcale do niczego nie przyznaie y w Humaniu nie byłem, y konia tego swego, ktorego Wesniowski miał poznać, kupiłem. Zguła wszystko do konfessat dobrowolnych tylko przyznaie“.

Після сього кодненському судови лишалось тілько відпустити і гаданого гайдамацького ватажка Перевертайла, і його товаришів, тим більш, що особи їх не мали в собі нїчого загадкового. Про всїх їх звісно було, що вони запорожцї і числять ся в курінях. Про Перевертайла ми вже мали вказівки, скажемо тепер і про иньших. Тиміш Білий був родом з Прохорівки переяслївського полку і довго торгував рибою і сїлю в Сїчи, аж до самої турецької війни. Другий, Степан Білець, теж родом з Прохорівки, пішов на Запорожє з Київа і десять

  1. Кодн. кн., ст. 20.