Łysieniec a tribuno Ostafi missi fuerunt. Ex quo ad castra cosacorum et tartarorum deputati praedicti in Łysienice pervenerunt, statira ad Chmielnicium admissi sunt, ab eoque humaniter accepti et ad mensam poculis adusti potus (crematum dicitur) tractati honoris causa, longumque sermonem pro libertate civitatis et favore instituerunt, representando calamitatem publicam, quam per adventus Poloni et ipsius exercitus perpessi sunt. Non potuit tenere lachrymas Chmielniczenko, sed publice illachrymatus, exponebat diutius causas et injurias gentis suae, quas et ille et exereitus Zaparoscensis a milite Polono insolenti et nobilitate superba nimium sustinuit. Litrum omnino propositum exigebat tum et summam, a vexillifero regni promissam, ex quo Tartaris, ad conjunctionem armorum suorum invitatis, modum alium satisfaciendi non habebat; accedentibus deinde precibus deputatorum, sese ad arbitrium suorum referebat et eosdem deputatos pro ultimaria declaratione ad tribunum Ostafi iterum Leopolim remisit, se quoque superventurum declarans.
Venerat ad Ostafi et ipse brevi Chmilnicius cum Tohay Bego et sołtano Gałga, ac multis tribunis suis, auratas clavas, lapidibus preciosis intertextas, portantibus, qui ablegatos leopolienses per porrectionem dexterae salutabant; deinde mensis assederunt: priorem locum habebant Scythae, cosaci posteriorem. Exponebat Chmielnicius causam adventus leopoliensium Tohay Bego et Soltano Gałga, qui omnia ad ipsummet referebant Chmielnicium, quamquam Tohay Begus pro suis multis militibus peremptis et specialiter pro occiso sororino suo torvo oculo ablegatos intuebatur et inter senticosa verba excidium et mortem minabatur. Post varios discursus et tractatus eo res devenit, ut civitas honorarium aes unicuique militi unum florenum persolveret tam parata peeunia, quam mercibus reperibilibus, ad quarum recognitionem una cum deputatis venit in civitatem Petrus Głowacki tribunus cum Pyri-aga tartaro et cum aliis aliquot Scytbis. qui firme duabus septimanis in civitate habitabant, donec componeretur et summa et merces juxta taxam acceptaretur. Extradebantur itaque et devehebautur ad castra aurea et argentea sacra
