Сторінка:Kobzar’. Wybir dejakych najkraszczych poezyj Tarasa Szewczenka. Lwiw, 1914.pdf/80

Матеріал з Вікіджерел
Цю сторінку схвалено

68


Szczo zostałoś bajstrukowi?
Chto z nym zahoworyt’?
Ni rodyny, ni chatyny;
Szlachy, pisky, hore…
Panśke łyczko, czorni browy —
Na-szczo? Szczob piznały!
Zmaluwała, ne schowała…
Bodaj połyniały!

V.

 Iszow kobzar do Kyjewa
Ta siw spoczywaty;
Torbynkamy obwiszanyj
Joho powożatyj.
Małe dytia koło joho
Na sonci kuniaje,
A tym czasom staryj kobzar
„Iwasia“ spiwaje.
Chto jde, jide, ne mynaje;
Chto bubłyk, chto hroszi;
Chto staromu, a diwczata
Szażok michonoszi,
Zadywlat’ sia czornobrywi:
I bose i hołe.
„Dała“, każut’, „broweniata,
Ta ne dała doli!“
 Jide szlachom do Kyjewa
Berłyn szestyrneju,
A w berłyni hospodynia
Z panom i semjeju.
Opynyw sia protyw starciw,