Mij rożewyj kwite!…
Ja ne brat tobi Jaryno!
Ja zawtra pokynu
Tebe j bat’ka, na czużyni
De-nebud’ zahynu;
A ty mene j ne zhadajesz —
Zabudesz, Jaryno,
Swoho brata!“ — „Schameny sia!
Jej-Bohu, z prystritu!
Ja ne sestra? chtoż otse ja?
O Boże mij, świte!
Szczo-tut dijat’? Bat’ka nema,
A win zanedużaw
Ta szcze j umre. O Boże mij!
A jomu j bajduże,
Mow śmijet’-sia. Stepanoczku!
Chyba ty ne znajesz,
Szczo bez tebe i tatoczka
I mene ne stane?“
— „Ni, Jaryno, ja ne kynu,
A tilko pojidu
Nedałeko. A na toj rik
Ja do was pryjidu
Z starostamy, za toboju
Ta za rusznykamy.
Czy podajesz?“ — „Ta cur tobi
Z tymy starostamy!
Szcze j żartuje!“ — „Ne żartuju
Jej Bohu, Jaryno,
Ne żartuju!“ — „To se j sprawdi
Ty zawtra pokynesz
Mene j ba’tka? Ne żartujesz?
Skaży bo Stepane!
