Сторінка:Kobzar’. Wybir dejakych najkraszczych poezyj Tarasa Szewczenka. Lwiw, 1914.pdf/31

19

 Jak ponese z Ukrajiny
U synieje more
Krow worożu, ottohdi ja
I łany i hory —
Wse pokynu i połynu
Do samoho Boha…
 Pochowajte ta wstawajte
Kajdany porwite,
I wrażoju złoju krowju
Wolu okropite!
I mene w semji wełykij,
W semji wolnij, nowij,
Ne zabud’te pomjanuty
Nezłym tychym słowom!

---

(Dumka syroty).

Oj odna ja, odna,
Jak byłynońka w poli,
Ta ne daw meni Boh
Ani szczaśtia, ani doli.

Tilko daw meni Boh
Krasu, kariji oczy, —
Taj tiji wypłakała
W samotyni diwoczij.

Ani bratika ja,
Ni sestryczky ne znała,
Miż czużymy zrosła
Ta wże j wjanuty stała…