Сторінка:Сборник летописей, относящихся к истории Южной и Западной Руси 1888.pdf/337

Матеріал з Вікіджерел
Цю сторінку схвалено
8. Десять писемъ королевскаго секретаря, львовскаго мѣщанина, Доминика Вильчка къ королю Іоанну III Собескому, содержащія свѣдѣнія о происшествіяхъ въ южной Руси. 1694—1695.

1) Najjaśniejszy miłościwy krolu panie, panie i dobrodzieju mój miłościwy! Że nieprzyjaciel tego roku za pomocą Bożą multiplicatis cladibus depressus, świadczą to relatie jegomości pana kasztellana Krakowskiego, od kozaków przywiezione, którzy retulerunt, że Paley pułkownik, wpadłszy między Tehynią i Białymgrodem, wszystkie hańskie wsi ogniem i mieczem spustoszył i wielką zdobycz, osobliwie mnóstwo stad końskich, uprowadził. Samuś także pułkownik z kozakami, pod Soroką zostającemi, chodził na wsi Stecia, hetmana hańskiego, i, zrujnowawszy, tę znaczną korzyść odniósł — samych owiec wielkich Wołoskich sześć tysięcy uprowadziwszy. Z Wołoch donoszą imci panu kasztelanowi, że ten sołtan, od naszych przy wziętej zaharze[1] profligatus, przybrawszy świeżej ordy, szedł gonić Paleja, ale tey pogoni przypłacić może. O tych janczarach, którzy przy zaharjej do Kamieńca pro augendo praesidio ordynowani byli, to pewno, że prawie radzi tej okazjej, gdzie kto mógł pouchodzili. We Lwowie die 4 Novembris, anno 1694.



2) Najjaśniejszy miłościwy królu, panie mój i dobrodzeju mój miłosciwy! Od Kamieńca i od Wołoch cicho teraz, niemasz żadnych wiadomości, gdy o żadnych chwała panu Bogu, nie słychać incursjach; to tylko confirmatur, iż tatarowie na Budziaku znowu gotują zaharę, którą

  1. Загарами назывались транспорты провіанта, которые турки препровождали въ свои крѣпости или арміи.