Сторінка:Тарас Шевченко. Чигиринський кобзар та Гайдамаки. 1844.pdf/41

Матеріал з Вікіджерел
Цю сторінку схвалено


«Встае хмара зъ за Лыману,
А другая зъ поля:
Зажурылась Украина —
Така еи доля!
Зажурылась, заплакала,
Якъ мала дытына —
Нихто еи не ратуе!
Козачество гыне,
Гыне слава, батькивщына,
Немае де дитысь,…
Выростають не хрещени
Козацкіи диты,
Кохаютця не винчани,
Безъ попа ховають,
Запродана жыдамъ вира,
Въ церкву не пускають!…
Якъ та галычъ поле крые,
Ляхы налитають,
Налитають — не ма кому
Порадонькы даты.
Обизвався Налывайко —
Нестало кравчыны!....
Обизвавсь козакъ Павлюга, —
За нею полынувъ.