у mniejszego czasu; połtorasta bowiem lat przed tym zawarta iuż ta sprawa była soborem powszechnym Florentskim. A kto soboru powszechnego nie słucha, decret najwyższego sędziego iuż iest nanisany у obwołany: niechci będzie iako poganin. Uczynili dosyć у drugiej — cito fac, by bowiem z tą sprawą zadzierżeli się dłużey, iako niektorzy z pp. świeckich nabożeństwa naszego (sami bywszy oycom Władykom naszym powodem do tego) zaczęli się o tym radzić z heretykami, a mianowicie nowrokrzczeńcami, nicby nie było z tak zbawienney sprawy; sam Pan Bog imi na on czas kierował, że m tey sprawie postępowali opatrznie, żeby nieprzyiaciel dusz ludzkich nie przeszkodził.
Co się tknie reguł dobrey porady, że im dosyć ||(87 стр.) uczynili tak ukazuie: to było umiarkowanie srzodkow względem końca, bo koniec ich był ziednoczenie się z bracią swoią, z którą przed tym iedno byli, у z pasterzem tym, do ktorego się oycowie naszy święci odzywali, maiąc niedawne przykłady kilku metropolitow Ruskich, którzy po soborze Florentskim żyli у ten sobor przyimowali. Srzodku zażyli takiego, przez który właśnie może przyść do tego końca, to iest, żeby Metropolita у Władykowie oddali posłuszeństwo Biskupowi Rzymskiemu; zezwolili na to wszyscy, nemine penitus penitusque repugnante, bo у Kopysteńskiego, Władyki Przemyskiego, у Bałabana — Lwowskiego, mamy podpisy. 2) W tym srzodku nic złego nie było, coby się prawu iakiemukolwiek przeciwiło. Naywyższe bowiem prawo soborow powszechnych, a mianowicie Florentskiego upewniało upewnieniem, iakie mogło bydź naypewnieysze na świecie, że idąc za nimi, zbłądzić nie mogli, у dla tego srzodek ten słuszny у bezpieczny dobru wnętrznemu у zewnętrznemu. 3) W mocy tych przełożonych naszych był ten srzodek, to iest ziachać się, zezwolić, spisać się, do Kr. I. M. wyprawić, — у tak dobra rada była u oycow naszych; niesłusznie tedy Verificator zowie tę sprawrę nieporządnym przedsięwzięciem.[1]
Nam zasię w sprawie naszey koniec iest pomnożenie iedności; srzodek — sposabiać robotników dobrych, у wielu takiego srzodku, ta-
- ↑ Pag. 81.
