Kateryna.
Kochajte sia, czornobrywi,
Ta ne z Moskalamy,
Bo Moskali — czużi lude,
Roblat’ łycho z wamy.
Moskal lubyt’ żartujuczy,
Żartujuczy kyne;
Pide w swoju Moskowszczynu,
A diwczyna hyne…
Jak-by sama, szcze-b niczoho,
A to j stara maty,
Szczo rodyła na świt bożyj,
Musyt’ pohybaty.
Serce wjane spiwajuczy,
Koły znaje, za-szczo;
Lude sercia ne spytajut’,
A skażut’: „łedaszczo“!
Kochajte sia ż, czornobrywi,
Ta ne z Moskalamy,
Bo Moskali — czużi lude,
Smijut’ sia nad wamy.
Ne słuchała Kateryna
Ni bat’ka ni neńky,
Polubyła Moskałyka,
Jak znało serdeńko.
