Словарь української мови (1924)/очередити

Матеріал з Вікіджерел
Словарь української мови
Борис Грінченко
О
очередити
Берлін: Українське слово, 1924

Очере́дити, джу, диш, гл. Остепенить, удержать. Оже не очередиш (сина) , що хоч йому роби, а не очередиш. Кобел. у.