Словарь української мови (1924)/смарувати

Матеріал з Вікіджерел
Словарь української мови
Борис Грінченко
С
смарувати
Берлін: Українське слово, 1924

Смарува́ти, ру́ю, єш, гл. 1) = Шмарувати. Смаруй хлопа лоєм, а він смердить гноєм. Ном. № 1271. 2) Мазать глиной, накладывать слой глины. Тік смарувати. Kolb. I. 59.