Złedaszcziła, ne zdużaju
I na nohy wstaty.
Tiażko, Katre, umyraty
W czużij, tepłij chati!“
Zanedużała neboha.
Uże j pryczaszczały,
I masłoświatije służyły, —
Ni, ne pomahało!
Staryj Trochym po podwirju
Mow ubytyj chodyt’;
Kateryna z bolaszczoji
I oczej ne zwodyt’,
Kateryna koło neji
I dniuje j noczuje.
A tym czasom syczi w noczi
Nedobre wiszczujut’
Na komori. Bolaszczaja
Szczo-deń, szczo-hodyna,
Łedwe czuty, pytajet’ sia:
„Doniu Kateryno!
Czy szcze Marko ne pryjichaw?
Och, jak-by ja znała,
Szczo diżdu sia, szczo pobaczu,
To szcze-b pidożdała!“
VIII.
Ide Marko z czumakamy,
Iduczy spiwaje,
Ne pospisza do hospody,
Woły popasaje.
Weze Marko Kateryni
