Kurjawa lahaje.
Pobih Iwaś, bo z wikoncia
Rukoju machaje.
Daje hroszi Iwasewy,
Dywujet’ sia pani.
A pan hlanuw — odwernuw sia…
Piznaw prepohanyj,
Piznaw tiji kari oczy,
Czorni broweniata,
Piznaw bat’ko swoho syna,
Ta ne chocze wziaty.
Pyta pani: jak zowet’ sia?
„Iwaś“. — „Kakoj miłaj!“
Berłyn ruszyw, a Iwasia
Kurjawa pokryła…
Policzyły, szczo dostały,
Wstały siromachy,
Pomołyłyś na schid soncia,
Piszły po-nad szlachom.
