A bez doli biłe łyczko —
Jak kwitka na poli:
Pecze sonce, hojda witer,
Rwe wsiakyj po woli.
Umywaj że biłe łyczko
Dribnymy slozamy!
Bo wernułyś Moskałyky
Ynszymy szlachamy.
II.
Sydyt’ bat’ko kineć stoła,
Na ruky schyływ sia,
Ne dywyt’ sia na świt bożyj:
Tiażko zażuryw sia.
Koło joho stara maty
Sydyt’ na osłoni,
Za slozamy łedwe, łedwe
Wymowlaje doni:
„Szczo, wesilla, doniu moja?
A deż twoja para?
De śwityłky z drużeńkamy,
Starosty, bojare?
W Moskowszczyni, doniu moja!
Idy jich szukaty!
Ta ne każy dobrym ludiam,
Szczo je w tebe maty.
Proklatyj czas-hodynońka,
Szczo ty narodyłaś!
Jak-by znała, do schid soncia
Buła-b utopyła:
Zdałaś tohdi-b ty hadyni,
