Ta ne czuły wże tych riczej
Ni bat’ko ni maty…
Ottake-to na sim świti
Roblat’ ludiam lude!
Toho wjażut’ toho riżut’,
Toj sam sebe hubyt’.
A za-wiszczo? Swiatyj znaje!
Swit, bacz-sia, szyrokyj,
Ta nema de prychyłytyś
W świti odynokym.
Tomu dola zaprodała
Od kraju do kraju,
A druhomu ostawyła
Te, de zachowajut’.
De-ż ti lude, de-ż ti dobri,
Szczo serce zbyrałoś
Z nymy żyty, jich lubyty?
Propały, propały!
Jest’ na świti dola,
A chto jiji znaje?
Jest’ na świti wola,
A chto jiji maje?
Jest’ lude na świti,
Sribłom, złotom śjajut’,
Zdajet’ sia, panujut’,
A doli ne znajut’, —
Ni doli ni woli!
Z nud’hoju ta z horem
Żupan nadiwajut’,
A płakały — sorom.
Woźmit’ sribło, złoto,
Ta bud’te bohati,
A ja woźmu slozy —
