Koło sercia — jak hadyna
Czorna powernułaś.
Kruhom mowczky podywyłaś;
Baczyt’: lis czornije,
A pid lisom, kraj dorohy,
Łyboń kuriń mrije.
„Chodim, synu! smerkajet’ sia,
Koły pustiat’ w chatu;
A ne pustiat’, to j na dwori
Budem noczuwaty.
Pid chatoju zanoczujem,
Synu mij, Iwane!
De-ż ty budesz noczuwaty,
Jak mene ne stane?
Z sobakamy, mij synoczku,
Kochaj sia na dwori!
Sobaky zli, pokusajut’,
Ta ne zahoworjat’,
Ne roskażut’ śmijuczy sia…
Z psamy jisty j pyty —
Bidna moja hołowońko!
Szczo meni robyty?“
Syrota, sobaka maje swoju dolu,
Maje dobre słowo w świti syrota;
Joho bjut’ i łajut’, zakujut’ w newolu,
Ta nichto pro matir na śmich ne spyta.
A Jwasia spytajut’, zarańnia spytajut’,
Ne dadut’ do mowy dytyni dożyt’.
Na koho sobaky na ułyci łajut’?
Chto hołyj, hołodnyj pid tynom sydyt’?
Chto łoburja wodyt’? Czorniawi bajstrjata…
